Marketingem nazywamy rozpoznawanie i wykorzystywanie znajomości rynku, tzn. występujących na nim związków przyczynowo-skutkowych oraz zależności między podmiotami działającymi na rynku a ich otoczeniem. Marketingu nie na-leży utożsamiać z reklamą, chociaż jest ona jego częścią składową. Reklama ma na celu zwrócić uwagę klientów na produkt wytwarzany w danej firmie, pokazać w przy-stępnej formie korzyści płynące z nabycia reklamowanego produktu, wskazać ma jego jakość i korzystne różnice w stosunku do analogicznych produktów wytwarzanych w innych firmach, wywołać u potencjalnego nabywcy pragnienie jego posiadania oraz poinformować, gdzie i jak najlepiej nabyć reklamowany produkt.

Analiza wskaźnikowa jest szeroko stosowaną metodą analizy funkcjonowania przedsiębiorstwa. Do pomiaru efektywności i oceny kondycji finansowej firmy stosuje się szereg wskaźników, z których najważniejsze można podzielić na cztery następujące kategorie:

– wskaźniki płynności,

– wskaźniki wspomagania, zwane także wskaźnikami zadłużenia,

Użyteczność to suma zadowolenia, jaką daje konsumentowi posiadanie danego dobra. Dobro jest tym użyteczniejsze, im intensywniej zaspokaja określoną potrzebę. W miarę zaspokajania potrzeb tracą one na intensywności. Człowiek z reguły dąży przede wszystkim do zaspokojenia najbardziej intensywnych potrzeb, jak wyżywienie, odzież, mieszkanie, jego wyposażenie itp. Dopiero po ich zaspokojeniu pojawiają się potrzeby wyższego rzędu związane z komfortem życia, kulturą, rozrywką itp. Hierarchia potrzeb bywa więc różna.

W tym punkcie relacje cen obu czynników produkcji są równe krańcowej stopie substytucji czynników produkcji, co można wyrazić równaniem

Poza punktem styczności e (na lewo i na prawo) leżą takie kombinacje czynników produkcji niezbędne do wytworzenia jednakowej wielkości produkcji Q2, które przy danych relacjach cen obu czynników produkcji nie mieszczą się w granicach finanso-wych możliwości producenta.

Najważniejszym podmiotem gospodarczym – zarówno ze względu na zakres, jak i mo-żliwości działania w gospodarce narodowej – jest państwo reprezentowane przez rząd i różne wyspecjalizowane jego agendy (ministerstwa, urzędy itp.).

W gospodarce rynkowej państwo nie decyduje bezpośrednio ani w sferze produkcji, ani tym bardziej w sferze konsumpcji. Nawet przedsiębiorstwa państwowe działają na zasadach skomercjalizowanych i wykazują znaczny stopień niezależności od ad-ministracji centralnej. Określony minister może mieć wpływ na obsadzenie stanowiska dyrektora przedsiębiorstwa państwowego, ale nie może nakazać mu robić tego, co mogłoby narazić przedsiębiorstwo na straty.

Zdaniem Keynesa, jeśli w okresie spadającego efektywnego popytu z Pg2 do Pgl następuje pewne obniżenie cen, także przez monopole, to nie towarzyszy temu obniżanie płac nominalnych i gospodarka nie utrzymuje się w punkcie równowagi N czy też E. Nastąpi przejście do punktu K. Dlatego całą uwagę koncentruje on na analizie sytuacji gospodarczej reprezentowanej na wykresie odcinkiem AE, czyli horyzontalnym po-łożeniu krzywej globalnej podaży, przy której ceny są stabilne, a zmiany w globalnym popycie powodują zmiany w realnym dochodzie narodowym i w zatrudnieniu.

Studiujący ekonomię stawia zazwyczaj pytanie, co jest przedmiotem jej badań? Nie ist-nieje taka definicja ekonomii, która mogłaby być powszechnie akceptowana i obejmo-wałaby wszystkie problemy, jakimi zajmowały się w przeszłości różnorodne szkoły i kierunki myślenia ekonomicznego. Każda z tych szkół różnie, a nieraz wręcz odmiennie, formułowała przedmiot swoich zainteresowań, zwracając uwagę na różne aspekty działalności gospodarczej człowieka. O ile w początkach rozwoju tej nauki zwrócono większą uwagę na społeczne aspekty ludzkiego gospodarowania, co miało usprawie-dliwiać przymiotnik „polityczna” przy nazwie „ekonomia”, o tyle od 1871 r. zaintere-sowanie badaczy przesunęło się wyraźnie w kierunku budowania teorii racjonalnych wyborów dokonywanych przez różne podmioty gospodarcze. W latach dwudziestych stopniowo rezygnowano z nazwy „political economy” i zastąpiono ją nazwą „econo- mics”.

Wzrostowi zatrudnienia przy danym aparacie wytwórczym towarzyszy spadek pro-dukcyjności krańcowej. Wraz ze spadkiem produkcyjności krańcowej musi spadać pła-ca realna, inaczej przedsiębiorca nie zwiększy zatrudnienia i nie zgłosi popytu na do-datkowych pracowników. Płaca realna może wzrastać tylko wówczas, gdy rośnie krań-cowa produkcyjność pracy. Występuje to wówczas, gdy zmniejsza się stan zatrudnienia.

Dotychczas zwracaliśmy uwagę na nachylenie krzywej popytu informującej nas, o ile zmieni się popyt, gdy wzrośnie lub spadnie cena danego towaru. Obecnie zbadamy zja-wisko cenowej elastyczności popytu mierzonej stosunkiem względnej zmiany po- pytu do względnej zmiany ceny.

Pamiętamy, że zależność funkcjonalna między ceną a popytem jest na ogół ujem-na, tzn. gdy cena rośnie, to popyt spada, gdy zaś cena spada, to popyt rośnie. Wówczas jeden z członów formuły jest ujemny, a drugi dodatni. Dzieląc wartości dodatnie przez ujemne, współczynniki cenowej elastyczności powinny mieć zawsze znak minus. Inter-pretacja ujemnych współczynników elastyczności nastręcza większe trudności. E)latego stawiając przed formułą znak minus uzyskujemy dodatnie współczynniki elastyczności. Można również nie uwzględniać znaku minus i posługiwać się wartościamTbez- względnymi. ~‘

W każdej gospodarce rynkowej występują miliony podmiotów: gospodarstwa domowe, przedsiębiorstwa wytwarzające towary lub świadczące usługi, instytucje finansowe, administracja państwowa oraz władze lokalne. Podmiotem nazywamy określoną for-mę organizacji, która podejmuje samodzielne decyzje, kierując się własnym inte-resem i związanym z tym ryzykiem. Ryzyko nietrafnych decyzji naraża dany podmiot na określone straty i skłania do ostrożności wyboru spośród wielu rozwiązań możliwych.

Załóżmy, że w całej gospodarce narodowej wytwarza się w ciągu roku, przy danym zasobie kapitału i pracy, określoną sumę dóbr konsumpcyjnych K i inwestycyjnych I...

Dotychczasowa analiza przedsiębiorstwa opierała się na założeniu określonego zasobu czynników odzwierciedlających jego zdolności produkcyjne wówczas pewne czynniki były stałe, a inne zmienne.

W długim okresie wszystkie czynniki zmieniają się, a wraz z tym zmienia się wiel-kość i wyposażenie przedsiębiorstwa oraz poziom kosztów stałych. Możliwość rozbu-dowy przedsiębiorstwa oznacza zwiększenie skali produkcji i tym samym osiągnięcie dodatkowych korzyści spowodowanych większą specjalizacją, bardziej zaawansowaną technologią, zatrudnieniem lepiej wykwalifikowanych pracowników i lepszym w sumie wykorzystaniem istniejących zasobów. Rezultatem zwiększonej skali produkcji jest obniżka kosztów wytwarzania.

W każdej gospodarce narodowej oprócz różnych form spółek akcyjnych funkcjo-nują także spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Są one zbliżone do spółek ak-cyjnych strukturą władz i sposobem ich wybierania oraz brakiem odpowiedzialności wspólników za zobowiązania spółki. Różni je natomiast niewielki na ogół zasób ka-pitału, ograniczona liczba udziałowców oraz znacznie większa trudność w sprzedaży swoich udziałów, która wymaga zgody pozostałych wspólników. Wspólnicy mają prawo tylko do udziału w rzeczywiście osiągniętym zysku.