Daily Archives 7 kwietnia 2015

Zdjęcia, taśmy filmowe i opinie o poszczególnych kandydatach przesłane zostały do centrali, gdzie ostatecznie wybrano pięciu prawników i dwie sekretarki. Pracownicy byli absolwentami uczelni polskich, obie wybrane sekretarki miały wówczas ukończone specjalne kursy sekretarskie za granicą. Przy doborze tych ostatnich kierowano się ich umiejętnościami technicznymi (umiejętność pisania na maszynie, obsługi komputera, telefaksu itp.), znajomością języków (zatrudniano je jednocześnie jako Lłumaczy przysięgłych), a nawet takimi kryteriami jak umiejętność siedzenia za biurkiem.

Jednym z głównych problemów zatrudnienia nierejestrowanego jest powszechny brak zabezpieczenia społecznego (.sociał protection). Raport Międzynarodowej Organizacji Pracy stwierdza, że na świecie tylko 20% zatrudnionych ma pełne ubezpieczenie społeczne 50% pracujących i ich rodziny nie mają jakiegokolwiek ubezpieczenia społecznego (ILO 2002). Międzynarodowa Organizacji Pracy uznaje za najwyższy priorytet wprowadzenie nowych form zabezpieczenia społecznego w sektorze nieformalnym: dła pracowników małych firm, samozatrudnionych, robotników-imigrantów itd.

W 2004 r. OECD opublikowała obszerny raport pt. Informal Employment and Promotnig the Transition to a Salaried Economy, który zawiera także program działań (OECD 2004). Eksperci OECD oceniają, że udział zatrudnienia w szarej strefie w krajach o wysokich dochodach (high-income OECD countries) był relatywnie niski, wynosił średnio 5% ogólnego zatrudnienia. Bezpośrednie środki ograniczania szarej strefy polegają na jej ujawnianiu i likwidacji. Środki te dotyczą wymiany informacji o ubezpieczeniach społecznych, współpracy między inspekcją pracy, kontrolą ubezpieczeń społecznych i inspekcją podatkową. Firmy muszą przestrzegać obowiązku natychmiastowego zgłaszania nowych przyjęć do pracy. Przedsiębiorcy i związki zawodowe powinny informować inspekcję pracy przypadkach zatrudniania nierejestrowanego, gdyż prowadzi to do nieuczciwej konkurencji.

Komisja Europejska poświęcała z czasem coraz więcej uwagi kwestii pracy nierejestrowanej już jako części Europejskiej Strategii Zatrudnienia. Od 22 lipca 2003 r. wytyczne polityki zatrudnienia UE zawierają specjalną 9. wytyczną zatytułowaną Przekształcenie pracy niedeklarowanej w regularne zatrudnienie, która brzmi: Państwa członkowskie powinny przygotować i prowadzić działania na szeroką skalę w celu wyeliminowania pracy nielegalnej, jednocześnie upraszczając ramy działalności zawodowej, znosząc działania odstraszające i przygotowując odpowiednie zachęty w systemach podatkowych i odszkodowawczych oraz doskonaląc działania, mające na celu przestrzeganie przepisów i stosując kary. Powinny one podjąć, na szczeblu krajowym i wspólnotowym, niezbędne działania w celu oceny zakresu, problemu i postępów, jakie udało się osiągnąć na szczeblu krajowym. Odtąd kwestia pracy nierejestrowanej stała się integralną częścią Europejskiej Strategii Zatrudnienia (European Commission 2003b).

Jak wynika z analizy zatrudnienia nierejestrowanego od strony pracodawców, praca nierejestrowana nie jest zjawiskiem jednorodnym. Jej forma, charakter, zakres wynikają przede wszystkim ze specyfiki pracy w poszczególnych branżach, z aktualnej sytuacji na ogólnopolskim (czy wręcz europejskim), a także lokalnym rynku pracy, w danej branży, wreszcie z cech indywidualnych firm i pracowników.