W 2004 r. OECD opublikowała obszerny raport pt. Informal Employment and Promotnig the Transition to a Salaried Economy, który zawiera także program działań (OECD 2004). Eksperci OECD oceniają, że udział zatrudnienia w szarej strefie w krajach o wysokich dochodach (high-income OECD countries) był relatywnie niski, wynosił średnio 5% ogólnego zatrudnienia. Bezpośrednie środki ograniczania szarej strefy polegają na jej ujawnianiu i likwidacji. Środki te dotyczą wymiany informacji o ubezpieczeniach społecznych, współpracy między inspekcją pracy, kontrolą ubezpieczeń społecznych i inspekcją podatkową. Firmy muszą przestrzegać obowiązku natychmiastowego zgłaszania nowych przyjęć do pracy. Przedsiębiorcy i związki zawodowe powinny informować inspekcję pracy przypadkach zatrudniania nierejestrowanego, gdyż prowadzi to do nieuczciwej konkurencji.

OECD nadaje dużą rangę ustaleniu głównych przyczyn zatrudniania w szarej strefie, wśród których wymienia się zbyt zbiurokratyzowane procedury administracyjne, podatkowe i ubezpieczeniowe. Eksperci OECD stwierdzają jednak, że wysokie podatki per se nie wydają się być główną przyczyną zatrudnienia nierejestrowanego. Ważną przyczyną jest natomiast obciążenie wynagrodzeń pracowników składką na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, zdrowotne, ubezpieczenie od bezrobocia), które np. w obecnej Unii Europejskiej wynosi średnio 35,6% wynagrodzeń brutto.