Funkcja, jaką pełni organizacja, jest środkiem do celu, a nie celem jej działania. Dotyczy to większości organizacji rynkowych, tzn, tych, które produkty lub usługi sprzedają innym, jak „nasz” zakład fryzjerski, fabryka odzieżowa czy biuro prawne. Uzyskane pieniądze są im konieczne, aby mogły na rynku kupować potrzebne im materiały, surowce i urządzenia, pracownikom wypłacać zarobki, a akcjonariuszom dywidendy, inwestować w rozwój. Są niezbędne do utrzymywania lub osiągnięcia równowagi funkcjonalnej, bez której nie mogłyby trwać i rozwijać się. Dla organizacji rynkowych zysk, jako istotny warunek równowagi funkcjonalnej, jest niezbędnym środkiem do zapewnienia przetrwania i rozwoju, które to wartości są ostatecznym i najbardziej ogólnym celem działań podejmowanych przez te organizacje.

Czy wartości te realizują, a jeśli tak, to w jaki sposób, różne organizacje niedochodowe, tzn. takie, które swoich „produktów” nie sprzedają i nie wypracowują zysków (jak „nasz” urząd gminy)? Dzięki czemu mogą funkcjonować i rozwijać się? Z czego pokrywają koszty?

Organizacje nie nastawione na zysk czerpią niezbędne środki finansowe głównie z różnych budżetów publicznych: państwowych, regionalnych, lokalnych. Dlatego określane są mianem organizacji budżetowych. Trwają i rozwijają się dzięki nieustannej grze o zasoby prowadzonej z dysponentami tych środków, przekonując ich o swojej społecznej misji, wadze podejmowanych działań, fatalnych skutkach, jakie wystąpią, gdy nie będą mogły właściwie realizować swych społecznych powinności ilp. Czasem udaje im się tylko przetrwać, ale często rozrastają się znacznie ponad potrzeby ściśle związane z ich zewnętrznymi funkcjami. Wszelkie przerosty biurokratyczne są tego klasycznym przykładem.