Krzywe obojętności i linia budżetu konsumenta

Inna struktura zakupu wymienionych dóbr, leżąca na i2, nie mieści się najinii budżetu konsufneńfa, chociaż w równymjstopniu odpowiadałaby jego potrzebom. Dlatego JeŁpunkt. styczności linii buclżetu z krzywą obojętności oznaczono symbolem Opt, gdyż stanowi on optymalne, tzn. najlepsze z możliwych rozwiązanie połączenia pragnień i możliwości konsumenta. Jest to jedyny punkt, w którym stopa substytucji równa się relacji cen dóbr W oraz M.

Posługując się naszym uproszczonym przykładem liczbowym można łatwo obli- czyć, że tylko przy kombinacji B, jednakowojióBręj dla konsumenta, jak kombinacje A,C '\D, korisumenf może kupić maksymalną ilość dobra W i dobra M, która mieści się w granicach wyznaczonych przez wysokość jego dochodu j relacji cen nabywanych dóbr. Każda inna suma dóbr na lewo lub na prawo od punktu Opt nie mieściłaby się w granicach jego możliwości.

W wariancie C, przy dochodzie 100 tys. zł, 3 kg warzyw kosztowałoby 30 tys. zł, zaś 3 kg mięsa 75 tys. zł. Łącznie jego wydatki przekraczałyby sumę rozporządzalnego dochodu o 5 tys. zł. Przy wariancie A konsument musiałby wydać: 9 • 10 = 90 tys. zł oraz 1 • 25 tys. zł, łącznie 115 tys. zł. W obu przypadkach konsument mógłby kupić odpowiednio mniejszą ilość obu dóbr i tym samym nie zmaksymalizowałby swojej uży-teczności całkowitej.

W celu ustalenia optymalnego rozwiązania model teoretyczny musi zakładać, że wszyscy uczestnicy rynku dążą do zmaksymalizowania użyteczności całkowitej.