O ile drugi wskaźnik siuży do oceny gospodarowania aktywami obrotowymi, o tyle trzeci stwarza podstawę do oceny gospodarowania zapasami.

Słabość pierwszego wskaźnika ujawnia się przede wszystkim w okresach inflacji. Gdy inflacja jest wysoka, wówczas ceny środków trwałych – kupowanych przecież w różnych okresach – nie odzwierciedlają rzeczywistej wielkości zasobów majątku trwa-łego. Ich wartość liczona w cenach nabycia jest wyraźnie zaniżona. Wartość zaś sprze-daży wyrażona jest w bieżących cenach rynkowych. Ta słabość może być częściowo ła-godzona przez okresowe przeceny środków trwałych.

Obszar 0AELn, leżący pod krzywą krańcowej produkcyjności pracy, reprezentuje ogólny dochód zarobiony przez poszczególne czynniki produkcji.

Pracownicy otrzymują dochód równy iloczynowi przeciętnej płacy Wn oraz liczbie zatrudnionych pracowników Ln, czyli Wn • Ln. Dochód ten jest ilustrowany prostokątem oznaczonym numerem 2. Pozostała część ogólnego dochodu oznaczona jest numerem 1. Jest to nadwyżka przedsiębiorców nad funduszem wynagrodzeń pracowników, która pozostaje do podziału pomiędzy pozostałe czynniki produkcji, tzn. procent, rentę, zysk i dywidendę.