Daily Archives 24 czerwca 2017

Społeczny status (pozycja społeczna) pracowników zakładu fryzjersko- -kosmetycznego nie jest identyczny. Sposób, w jaki odnoszą się do siebie, robotniczy (określany jako ruch) nie bardzo się ze sobą mieszają.

Celem wywiadów było uzupełnienia badań ilościowych i jakościowych prowadzonych w ramach projektu o informacje i opinie na temat zjawiska pracy „na czarno” oraz roli i zadań instytucji kontrolnych w oczach pracowników (kierownictwa) samych tych instytucji. Badanie przeprowadzone było w drodze wywiadu według przygotowanego scenariusza w wybranych instytucjach kontrolnych posiadających kompetencje w zakresie badania legalności zatrudnienia. Zastosowana była technika indywidualnego wywiadu pogłębionego (Jn-depth Interview, IDI).

Na koniec trzeba jeszcze zwrócić uwagę na kilka niepokojących zjawisk, wynikających z tak nakreślonego obrazu kontroli legalności zatrudnienia. Kontrola ta ma charakter głównie „policyjny”. Polega na jednostkowych inspekcjach – dochodzeniach, mających za cel wykrycie i ukaranie konkretnego faktu nielegalnego zatrudnienia, u często przypadkowo wybranego, lecz konkretnego pracodawcy. Brakuje systemowych analiz ekonomicznych, wskazujących na rejony pojawiania się pracy nierejestrowanej (np. na podstawie danych dotyczących wielkości produkcji versus deklarowanego zatrudnienia).

Ponieważ praca nielegalna wpływa znacząco na funkcjonowanie europejskiego rynku pracy, stworzenie odpowiednich zachęt mogłoby motywować ludzi aktywnie działających w szarej strefie do zarejestrowania się. Także klienci mogliby kupować więcej usług na formalnym rynku, gdyby istniały na nim właściwe oferty.

Giełda jest instytucją tworzącą specjalny rynek, na któiym spotykają się sprzedający i kupujący papieiy wartościowe, gdzie obowiązują pewne reguły gry rynku kapitałowego . Obroty giełdowe mogą odbywać się jedynie na podstawie dopuszczenia określonych papierów wartościowych, głównie akcji i obligacji przedsiębiorstw i instytucji będących członkami giełdy.

Obligacja jest papierem wartościowym o stałym oprocentowaniu, stanowiącym formę kredytu udzielonego przez nabywcę jej emitentowi. Eminentem obligacji może być skarb państwa, władze lokalne i większe przedsiębiorstwa państwowe lub prywatne. Emitent zobowiązany jest do spłaty w określonym terminie wyszczególnionej kwoty i bieżącego regulowania odsetek. Obligacje mogą być o dłuższym lub o krótkim terminie płatności (zazwyczaj trzymiesięcznym). Są one przedmiotem obrotów na giełdzie papierów wartościowych. Mogą być także sprzedawane poza giełdą za pośrednictwem banitów i innych instytucji finansowych. Z reguły są to aktywa pierwszego stopnia płynności, gdyż łatwo je spieniężyć, i dlatego są chętnie nabywane nie tylko przez obywateli, ale również przez banki, instytucje ubezpieczeniowe itp. Cena rynkowa obligacji zależy od stopy procentowej depozytów długoterminowych i terminu jej wykupu. Rosnącej stopie procentowej towarzyszy spadek kursu (ceny) obligacji, i od-wrotnie. Gdy zbliża się termin wykupu obligacji według jej wartości nominalnej po-większonej o przewidywany stały dochód z obligacji, wówczas cena obligacji nie reaguje wcale lub reaguje w nieznacznym stopniu na wahania długookresowej stopy pro-centowej. Najważniejszą pozycją obrotów giełdowych jest z reguły kupno i sprzedaż akcji.