Monthly Archives październik 2012

Przyszłe możliwości produkcyjne gospodarki narodowej zależą od tego, w jakich proporcjach będą wytwarzane dobra konsumpcyjne i produkcyjne.

Przy danych zasobach czynników produkcji zwiększenie produkcji dóbr inwesty-cyjnych /j może odbywać się tylko kosztem zmniejszenia produkcji dóbr konsumpcyj-nych. Alternatywny koszt zwiększenia nakładów inwestycyjnych jest mierzony warto-ścią zmniejszonej (utraconej) konsumpcji. Można więc na tej podstawie stwierdzić, że istnieje sprzeczność między wzrostem inwestycji a wzrostem konsumpcji w krótkim okresie. W dłuższym okresie taka sprzeczność nie występuje, gdyż zwiększona produk-cja dóbr inwestycyjnych przyczynia się do rozbudowy zdolności produkcyjnych go-spodarki narodowej i tym samym do dalszego zwiększenia produkcji dóbr inwestycyj-nych i konsumpcyjnych. W ten sposób zwiększone inwestycje stwarzają materialne i techniczne warunki do wzrostu konsumpcji w przyszłości. Jeśli kraj nie zwiększa swoich nakładów inwestycyjnych i nie rozbudowuje zdolności produkcyjnych, wówczas społeczeństwo nie może liczyć na wzrost konsumpcji.

Długookresowy kształt krzywej przeciętnych kosztów całkowitych Lkpc jest ob-wiednią najniżej położonych punktów krótkookresowych krzywych przeciętnych kosz-tów całkowitych. Przedsiębiorstwo, które systematycznie rozbudowuje swoje zdolności produkcyjne, odnosi, aż do rozmiarów produkcji <2,, korzyści z rosnącej skali produkcji. W rezultacie stopniowo obniżają się przeciętne koszty całkowite i w punkcie Q1 osiągają one swój najniższy poziom. Odtąd dalsza rozbudowa przedsiębiorstwa i zwiększanie skali produkcji powodują, że przeciętne koszty całkowite stopniowo rosną. Mówimy wówczas, że przedsiębiorstwo przekroczyło swoje optymalne rozmiary w długim okresie jego rozbudowy i weszło w fazę dysekonomii skali produkcji.

Ekonomia obejmuje teorię o charakterze bardziej abstrakcyjnym, jak i teorię zupeinie prostą. Praktyczna użyteczność ekonomii nie wynika z jej wysokiego poziomu abstrakcji, ale z rozumowania na dość niskim poziomie uogólniającym praktyczną działalność firmy w systemie rynkowym lub makroekonomiczną politykę państwa. Mimo że do-minuje skłonność do preferowania ekonomii na niskim poziomie abstrakcji, gdyż jest ona bardziej praktyczna, nie możemy obyć się bez ekonomii także na wysokim poziomie abstrakcji, chociażby tylko dlatego, że wydaje się ona doskonałą szkołą umiejętnego posługiwania się ekonomią na niskim poziomie.

Zanalizujmy obecnie-gfekty-obniżja cen oraz zmiany relacji cen dóbr W i M przy zało-żeniu, że wysokość nominalnego dochodu konsumenta jest .stałaJRozpatrujemy naj-pierw przypadek, gdy ceny dobra W oraz dobra M zostały obniżone w takim stopniu, iż relacje-między nimi nie uległy zmianie, zrośnie z tego tytułujdóchód realny kon-sumenta, mimo że dochód nominalny się niezmienił. Przy wyższym dochodzie realnym konsument znajdzie się na wyżej położonej krzywej~óbójętności i2, gdyż będzie mógł.więcej Kupić zarówno dobraM, jaki’ W(zob. rysunek4.6). ~