Konstruktorzy odzieży muszą dokładnie „rozpracować” każdy model, rozłożyć go na części i wykonać tekturowe wykroje w kilku rozmiarach. Teraz – co stwierdza z dumą pani inżynier – robią to przy pomocy komputera. Wykroje, zwane tutaj patronami, wędrują następnie do krojowni, gdzie z wielką dokładnością wycina się według nich -jednocześnie – wiele warstw potrzebnych części. To bardzo odpowiedzialna i wymagająca wysokich kwalifikacji praca. Krojczy posługują się specjalnymi maszynami podobnymi do pił tartacznych. Gotowe części przewożone są do hali produkcyjnej. Dalszy ciąg już znamy.

Przypominamy sobie jednak kłopoty mistrza Nowaka z wycenami operacji. Dowiadujemy się, że wyceną zajmują się technolodzy z działu przygotowania produkcji. Ponadto opracowują oni zestawy niezbędnych operacji, ustalają ich kolejność, określają normatywny czas trwania każdej z nich itp. W ten sposób powstaje dokumentacja technologiczna przekazywana mistrzom. Otrzymują ją ponadto pracownicy pionu dyrektora do spraw technicznych, odpowiedzialni za stan wszystkich maszyn w zakładzie. Nie chodzi jednak tylko o stan techniczny maszyn, ale również o odpowiednie ich rozmieszczenie w ciągu produkcyjnym. Zależy ono z kolei od przyjętej technologii itd. Inne służby techniczne dbają o dopływ prądu i pary technologicznej. Tak oto zapoznaliśmy się z podsystemem technicznym organizacji.