Przeprowadzona analiza prawno-organizacyjna oraz wywiady z wieloma przedstawicielami służb zaangażowanych w proces kontroli legalności zatrudnienia upoważniają autorów do sformułowania ogólnych spostrzeżeń.

Obraz działania wymienionych i opisanych powyżej instytucji, posiadających ustawowe upoważnienie do kontroli całości (lub tylko wydzielonej części) problematyki zatrudnienia „na czarno”, wskazuje na rozproszenie odpowiedzialności. Pomimo formalnego charakteru upoważnień kontrolnych oraz ustawowego obowiązku współpracy niektórych z wymienionych instytucji, w zgodnej opinii ekspertów i badanych pracowników wszelkich szczebli – nie tworzą one w praktyce jednolitej sieci kontroli. W konsekwencji prowadzone działania kontrolne nie są kompleksowe ani synergiczne.

Z małymi wyjątkami (ZUS i PIP oraz dostęp ZUS do PESEL) nie ma systemowego wspólnego wykorzystywania istniejących baz danych. Na brak dostępu do baz ZUS skarży się np. Policja. Współpraca, jeżeli faktycznie istnieje, opiera się na ogół na nieformalnych powiązaniach i znajomościach. Nie jest to rozwiązanie z założenia nieefektywne (wprost przeciwnie, często pracownicy zgodnie deklarują bardzo dobry poziom tak prowadzonej współpracy). Jest to jednak rozwiązanie ułomne – narażone na przerwanie ciągłości współpracy w przypadku zmian kompetencji.