Komisja Europejska, postulując reformę administracyjną i uproszczenie procedur, sygnalizuje, że opodatkowanie dochodów z pracy i obciążenia administracyjne, zwłaszcza w odniesieniu do pracy nietypowej lub sezonowej, zdają się być najsilniejszymi czynnikami sprzyjającymi pracy nierejestrowanej. W niektórych ekstremalnych przypadkach połączenie niskiej produktywności z obciążeniami administracyjnymi i/lub podatkowymi powoduje, że określone czynności są nieopłacalne z punktu widzenia ekonomicznego w gospodarce formalnej (Komisja Europejska 2007a)

Uproszczone systemy rejestracji pracowników zostały wprowadzone we Francji (pracowmicy sezonowi w sektorze rolnictwa, w hotelarstwie i gastronomii), Holandii (sprzątanie domów) i Niemczech („mini-prace”), przy czym znacznie wzrosła liczba miejsc pracy. W Hiszpanii, gdzie porównanie sytuacji w regionach wskazuje na współzależność pomiędzy występowaniem umów na czas określony i pracą nie- zgłoszoną, porozumienie partnerów społecznych zawarte w 2005 r., mające na celu redukcję zatrudnienia na czas określony, może być uważane za obiecujący krok w kierunku uregulowania prawnego także w odniesieniu do pracy nierejestrowanej.

Bony na usługi oraz udogodnienia co do wykonywania regularnych usług w gospodarstwach domowych zostały wprowadzone w Belgii, Austrii i Hiszpanii, podczas gdy ograniczono je w Danii w 2001 r. Często miało to pozytywny wpływ na tworzenie miejsc pracy, jednak rezultaty z punktu widzenia budżetu nie były jednolite.

Skala zjawiska związku pracy nierejestrowanej z unikaniem płacenia podatków

Skala zjawiska związku pracy nierejestrowanej z unikaniem płacenia podatków spowodowała, że niektóre państwa członkowskie skorzystały ze wskazanej w Dyrektywie z 1999 r. możliwości obniżenia podatku VAT w odniesieniu do specyficznych usług, bardziej pracochłonnych. Dowody wpływu ograniczenia podatku VAT na tworzenie miejsc pracy są ograniczone. W odniesieniu do renowacji i konserwacji budynków kilka państw członkowskich (np. Finlandia, Włochy) opowiedziało się za odliczeniem tych kosztów od podstawy opodatkowania konsumenta jako środkiem najbardziej efektywnym.

W następstwie przystąpienia 1 maja 2004 r. dziesięciu nowych państw członkowskich Wielka Brytania, Irlandia i Szwecja otworzyły swoje rynki pracy dla pracowników pochodzących z tych państw, podczas gdy inne państwa członkowskie zastosowały przepisy przejściowe.

W swoim sprawozdaniu na temat działania przepisów przejściowych ustanowionych w Traktacie Akcesyjnym z 2003 r. Komisja stwierdziła, że ograniczenia dostępu do rynku pracy mogą spowodować nasilenie zjawiska pracy nierejestrowanej.

Od dnia 1 maja 2006 r. pozostałe państwa członkowskie UE-15 w pełni zniosły ograniczenia, podczas gdy inne wprowadziły ich uproszczoną formę w kontekście kurczenia się rynków pracy (Komisja Europejska 2007a).