W wielu krajach OECD jedną z metod ograniczania szarej strefy jest zobowiązanie głównych kooperantów do przestrzegania regulacji, w tym podatkowych i ubezpieczeniowych:

– We Francji w 1995 r. sześć organizacji w budownictwie przyjęło nowe standardy kontraktów kooperacyjnych. Kontrakty te zawierają przepis wymagający od podwykonawców zapewnienia, że przestrzegają regularnych warunków prowadzenia biznesu, który wyklucza wszystkie rodzaje nierejestrowanego zatrudnienia.

– W Niemczech, od 2002 r., w budownictwie wprowadzono zasadę, że generalny wykonawca ponosi odpowiedzialność za płacenie składek na ubezpieczenie społeczne wszystkich podwykonawców (European Commission 2003a).

– W Wielkiej Brytanii w budownictwie wprowadzono zasadę, że główny wykonawca może wypłacić ustalone kwoty podwykonawcom tylko wówczas, gdy przedstawią zaświadczenie o wypłaconych podatkach i składkach na ubezpieczenie społeczne (OECD 2004).

– W Szwecji władze podatkowe (the National Tax Board) w 1998 r. ustaliły „łańcuch analizy podwykonawców” zakłada on, że duże firmy budowlane proszone są o przedstawienie informacji o działaniach podwykonawców (chodzi o wynagrodzenia, podatki i składki). Jeżeli proporcje między wartością kontraktu a funduszem wynagrodzeń odbiegają od standardów, prawdopodobnie wystąpiło zatrudnienie nierejestrowane (Maternait, Rennoy 2001).