Oszczędzanie

W ten sposób oszczędzanie jest nie tylko rezygnacją z bieżącego wydawania środków pieniężnych na konsumpcję, ale także przygotowaniem środków niezbędnych na inwestycje. W gospodarce narodowej mamy więc do czynienia z dwoma podstawowymi strumieniami wydatków konsumpcyjnych i inwestycyjnych. Strumień konsumpcyjny pochodzi z bieżących wydatków, zaś strumień inwestycyjny – z bieżąco gromadzonych oszczędności społeczeństwa.

Nawiązując do ostatniego równania, można stwierdzić, że różne dochody po jego prawej stronie przeznaczone są na wydatki konsumpcyjne K oraz na oszczędności Os. Oszczędności ludności oraz oszczędności przedsiębiorstw są przeznaczone na inwestycje. Stąd powyższe równanie, po uwzględnieniu przeznaczenia otrzymanych dochodów, sprowadza się ostatecznie do postaci:

Oszczędności są stałym procesem, który w czasie zmienia się powoli pod wpły-wem poważniejszych zmian w wysokości otrzymywanych dochodów. Człowiek prawdopodobnie wykazuje skłonność do oszczędzania różnicy, jaka wystąpi między aktualnym dochodem a zwyczajową stopą życiową. W teoretycznych rozważaniach będziemy więc przyjmowali założenie, że oszczędności są stałą części otrzymywanych dochodów, tzn. rosną lub spadają wraz ze wzrostem lub spadkiem dochodów. Keynes nazywa to stałą przeciętną i krańcową skłonnością do oszczędzania.

Inaczej jest z inwestycjami. Charakteryzują się one nadzwyczaj dużą zmiennością, gdyż są narażone na zmiany w oczekiwaniach przedsiębiorców (nastroje optymizmu i pesymizmu), zmiany w popycie, zmiany w cenach rynkowych i zyskach, zmiany w wysokości stopy procentowej od pobieranych kredytów itp.

Wynika stąd, że oszczędności nie przekształcają się automatycznie w inwestycje. Tylko neoklasycy zakładali, że oszczędzanie i inwestowanie jest jednym ciągłym procesem i wszystko, co zostało zaoszczędzone, zostanie zainwestowane, a jakiekolwiek rozbieżności między Os i I uruchamiają natychmiast w warunkach doskonałej konkurencji mechanizm korygujący w postaci zmian wysokości stopy procentowej.