Schemat bilansu gospodarki narodowej

Po uzupełnieniu tablicy przepływów międzygalęziowych W. Leontiefa dotyczących struktury kosztów materiałowych o składniki dotyczące gałęziowej struktury kosztów osobowych oraz nadwyżki ekonomicznej brutto (tzn. łącznie z amortyzacją środków trwałych) uzyskujemy pełną strukturę wartości produkcji globalnych w poszczególnych gałęziach zarówno w układzie wierszy, jak i kolumn. W układzie wierszy uzyskujemy informację, ile dana gałąź świadczy na rzecz innych gałęzi i w jakim stopniu dostarcza wytworzone przez siebie dobra finalne na cele konsumpcyjne i inwestycyjne. W układzie kolumn uzyskujemy informację, jak kształtuje się struktura kosztów materiałowych Km, kosztów osobowych W oraz jak dużą dana gałąź wytworzyła nadwyżkę ekonomiczną Nb. Cechą charakterystyczną bilansu gospodarki narodowej jest to, że suma produkcji globalnych poszczególnych gałęzi w układzie wierszy równa się sumie produkcji globalnych gałęzi w układzie kolumn. Oba więc ujęcia, tzn. W. Leontiefa i O. Langego, wzajemnie się uzupełniają i w sposób bardziej pogłębiony umożliwiają analizę bilansu gospodarki narodowej. Mamy tu bowiem równocześnie uwzględnioną zarówno strukturę substancji rzeczowej, jak i strukturę wartościową. W praktyce gospodarczej strumienie dochodów kierowane są na strumienie dóbr i usług i wykazują tendencję do równoważenia się za pośrednictwem mechanizmu tynkowego.

Ten proces równoważenia strumieni dochodów ze strumieniami dóbr i usług będzie przedmiotem rozważań w dalszych rozdziałach.