Warunki równowagi i nierównowagi na rynku pracy

Krzywa podaży wyraża dodatnią korelację między poziomem płacy realnej a licz-bą pracowników (lub liczbą roboczogodzin) będących na rynku pracy w danym okresie przy założeniu, że pozostałe czynniki nie ulegają zmianie. Jest to więc zależność krót-kookresowa.

Przy założeniu doskonałego rynku pracy ani indywidualny pracodawca, ani pra-cownik nie mają wpływu na godzinową stawkę płacy. Wysokość tej płacy ustali się w punkcie przecięcia krzywych popytu i podaży. Jest to punkt równowagi oznaczony symbolem E. Oznacza to, że ci, którzy są skłonni pracować za płacę z wysokości Wx, będą mogli znaleźć pracę.

Przy stawce płac W2 ilość zatrudnionej pracy wyniesie L2, podczas gdy liczba pracowników, którzy chcą podjąć pracę przy płacy W2, jest równa L3. Przy takiej stawce płac występuje nadwyżka nie zatrudnionej siły roboczej. Nie zatrudnieni pracownicy mogą wówczas zgłosić ofertę pracy za odpowiednio niższą płacę. Pozostali pracownicy muszą wtedy konkurować, akceptując jeszcze niższe płace. W ten sposób stawka płac szybko spadnie do poziomu Wj, przy którym popyt na pracę zrównoważy się z jej podażą.

Przy stawce płac W3, poniżej punktu równowagi E, pojawi się niedobór pracow-ników, gdyż zapotrzebowanie na pracę przy tak niskiej płacy może przekroczyć jej mo-żliwą podaż. Wówczas pracodawcy, chcąc zatrudnić dodatkowych pracowników, będą musieli podnieść płacę.

W ten sposób jakiekolwiek odchylenie poziomu płacy od jej punktu równowagi, przy założeniu doskonałego rynku pracy, natychmiast uruchamia mechanizmy korygu-jące w kierunku zrównoważenia popytu na pracę z jej podażą.

Mechanizm popytu i podaży wyjaśnia ruch płacy wokół poziomu równowagi. Mechanizm ten nie wyjaśnia jednak od czego zależy sam poziom płacy i jego zmiana.

Wzrost płac w przedsiębiorstwie może wynikać ze wzrostu cen wytwarzanych towarów oraz ze wzrostu produkcyjności pracy. Rozpatrzmy te dwa czynniki bardziej dokładnie.

Wzrost cen na rynku oznacza wzrost kosztów utrzymania. Wówczas za dotychcza-sową płacę pieniężną pracownik może kupić mniej dóbr konsumpcyjnych i usług, czy- li jego płaca realna spadnie. Utrzymanie płacy realnej na dotychczasowym poziomie zakłada, że płace pieniężne powinny rosnąć w takim tempie, jak rosną ceny dóbr i usług konsumpcyjnych. Jeśli płace rosną szybciej niż ceny, wówczas mamy do czynienia ze wzrostem płac realnych. Na przykład gdy płace realne rosną o 15%, jest to równoznacz-ne ze stwierdzeniem, że pracownicy mogą teraz kupić o 15% więcej różnych towarów i usług.

Wzrost realnej płacy pracownika uzależniony jest od wzrostu produkcyjności pra-cy. Rozpatrzmy to na hipotetycznym przykładzie liczbowym, opartym na upraszczają-cym założeniu, że zasób kapitału (maszyn i urządzeń) w przedsiębiorstwie jest stały, czyli nie zmienia się w czasie.

One comment to Warunki równowagi i nierównowagi na rynku pracy

  • PawKru  says:

    Hehe aktualny temat 😉

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>