Zależności między przeciętnym poziomem cen a poziomem dochodu narodowego

Od strony agregatowego popytu zależność funkcjonalna między poziomem cen a realnym dochodem narodowym jest odwrotnie proporcjonalna (nachylenie funkcji jest ujemne). Wynika to stąd, że obniżka przeciętnego poziomu cen rynkowych powoduje wzrost siły nabywczej pieniądza i możliwość zakupienia większej ilości dóbr i usług wchodzących w skład dochodu narodowego. Przy spadku cen zostaje także obniżona stopa procentowa od kredytów, co zachęca przedsiębiorców do zwiększenia wydatków inwestycyjnych, a gospodarstwa domowe mogą także w szerszym zakresie korzystać z kredytów na cele konsumpcyjne. Wzrasta także siła nabywcza wydatków budżetu państwa.

W przypadku wzrostu przeciętnego poziomu cen obserwujemy zjawiska odwrotne. Przy nie zmienionych dochodach nominalnych spada siła nabywcza pieniądza, rośnie stopa procentowa od kredytów i spada zarówno popyt konsumpcyjny, jak i inwe-stycyjny.

W rezultacie, gdy przeciętny poziom cen spada, to realny dochód narodowy wzra-sta, gdy zaś przeciętny poziom cen rośnie, to realny dochód narodowy spada.

Nachylenie krzywej Pa zależy od stopnia, w jakim zmiana cen wpływa na zmianę stopy procentowej i tym samym na zmianę wydatków konsumpcyjnych i inwestycyj-nych.

Od strony agregatowej podaży Sa relacje między cenami a realnym dochodem na-rodowym zmieniają się w tym samym kierunku. Oznacza to, że wzrost przeciętnego poziomu cen dostarcza przedsiębiorcom bodźca do zwiększania produkcji, w rezultacie czego krzywa zagregowanej podaży rośnie (jak ilustruje to funkcja Sa).

W punkcie przecięcia się krzywej agregatowego popytu Pa z krzywą agregatowej podaży Sa gospodarka narodowa znajduje się w stanie równowagi Ej przy dochodzie narodowym Fj oraz przeciętnym poziomie cen C\. Ilustruje to poniższy wykres: