Cenowa elastyczność popytu a utarg całkowity

Gdyby na podstawie tego przykładu liczbowego wykreślić liniową funkcję zależności między wysokością ceny a poziomem zgłaszanego popytu, wówczas do momen-

tu, w którym względne zmiany popytu są większe niż względne zmiany ceny, współ-czynniki elastyczności będą większe od jedności, chociaż stopniowo wykazują tendencję malejącą.

Na pewnym odcinku funkcji liniowej współczynnik elastyczności równy jest jed-ności i przy dalszych obniżeniach ceny 1 biletu procent względnych zmian popytu staje się coraz mniejszy w stosunku do względnych zmian ceny współczynniki ce-nowej elastyczności popytu stają się mniejsze od jedności, chociaż większe od zera.

Najważniejszą rzeczą w tym przykładzie jest obserwowanie wielkości utargu całko-witego w miarę przechodzenia od najniższego współczynnika cenowego elastyczności popytu. Utarg całkowity początkowo rośnie i osiąga najwyższy poziom przy współ-czynniku elastyczności równym jedności, po czym symetrycznie spada. Z tego przykła-du można wyciągnąć wniosek, że przedsiębiorca zmaksymalizuje swój utarg całkowity przy cenie biletu 300 tys. zł i wielkości zapotrzebowania 600 biletów. Funkcjonalną zależność między utargiem całkowitym a popytem, przy różnej wartości współczynni-ków cenowej elastyczności popytu, ilustruje wykres b) zamieszczony pod wykresem krzywej popytu a) na rysunku 3.14. Krzywa utargu całkowitego osiąga swój maksy-malny poziom właśnie w punkcie, w którym e = 1.