Makroekonomia

Mikroekonomia to głównie teoria cen czynników wytwórczych i zachowania się pod-miotów gospodarczych w zależności od kształtowania się tych cen oraz utargów, kosz-tów produkcji i zysku bądź też cen dóbr konsumpcyjnych, dochodów konsumenta i jego indywidualnych preferencji.

Makroekonomia to głównie teoria tworzenia i podziału dochodu narodowego z uwzględnieniem polityki pieniężnej banku centralnego i polityki fiskalnej państwa. Zajmuje się ona funkcjonowaniem całej gospodarki i formułowaniem polityki rządowej . W rozważaniach tych nie można uniknąć polityki dokładnie tak, jak polityka nie może obejść się bez ekonomii.

Fundamenty makroekonomii stworzył w latach trzydziestych XX w. angielski eko-nomista John M. Keynes, który nawiązał do teorii niedostatecznego efektywnego popytu Thomasa R. Malthusa .

W przeciwieństwie do neoklasyków, którzy skoncentrowali się na doskonaleniu narzędzi mikroanalizy, Keynes operował wielkimi agregatami, obejmującymi całą go-spodarkę narodową, i wniósł wielki wkład w wypracowanie nowoczesnego języka eko-nomii i nowych narzędzi oraz metod analizy funkcjonowania gospodarki rynkowej, bardzo użytecznych dla polityki gospodarczej państwa. Wyszedł on z realistycznego założenia niepełnego wykorzystania istniejących zdolności produkcyjnych oraz istnienia przymusowego bezrobocia. Tych niekorzystnych zjawisk towarzyszących gospodarce rynkowej nie była w stanie wyjaśnić ekonomia neoklasyczna, gdyż całkowicie zignorowała zjawisko niedostatecznego popytu globalnego .Właśnie ten problem stał się głównym przedmiotem zainteresowań Keynesa i doprowadził do stworzenia nowej, bardziej realistycznej szkoły myślenia makroekonomicznego.

Wykłady z makroekonomii zaczynamy od wyjaśnienia podstawowej kategorii do-chodu narodowego i jego najważniejszych składników. Dochód narodowy jest naj-większym agregatem w każdej gospodarce narodowej. Jest on powszechnie wykorzy-stywany jako miernik poziomu i dynamiki rozwoju gospodarczego. Z dochodu naro-dowego wyłonione zostaną inne, mniejsze agregaty i ustalone między nimi różnego ro-dzaju zależności gospodarcze. Do końca lat dwudziestych gospodarka narodowa jako całość, łącznie z systemem pieniężnym i fiskalnym, nie była przedmiotem badań na-ukowych. Pojawienie się w latach trzydziestych głębokich kryzysów gospodarczych i masowego bezrobocia zdecydowało o tym, że teoria ekonomii zainteresowała się pro-blemami makro w celu wyjaśnienia przyczyn tych zjawisk i wypracowania sposobów ich likwidacji lub przynajmniej łagodzenia ich rozmiarów. Wymagało to jednak zasadniczej zmiany sposobu myślenia o funkcjonowaniu gospodarki narodowej. Przede wszystkim trzeba było odrzucić obowiązującą w teorii ekonomii od początku XIX w. tezę, że poziom podaży produkcji określa rozmiary całkowitego popytu i wobec tego ogólna nadprodukcja jest niemożliwa.

J.M. Keynes zbudował nową teorię makroekonomiczną na fundamentalnym twier-dzeniu, że podaż produkcji (poziom wytwarzanego dochodu narodowego, a zatem i stan zatrudnienia) zależy od poziomu globalnego popytu .