Równoważenie rozbieżności między oszczędnościami a inwestycjami

Przy stopie procentowej r2 występuje nadwyżka oszczędności nad inwestycjami Os > I. Ten układ nierówności szybko doprowadzi do obniżenia stopy procentowej do poziomu równowagi .

Gdyby stopa procentowa ukształtowała się na poziomie r3, wówczas powstałaby nadwyżka inwestycji nad oszczędnościami Os < I i ta nierównowaga spowodowałaby szybkie podniesienie stopy procentowej r3 do poziomu równowagi .

W ten sposób przez zmiany stopy procentowej, spowodowane rozbieżnościami in-westycji i oszczędności, uruchomiony zostaje natychmiast mechanizm równoważący oszczędności z inwestycjami. Dzięki istnieniu tego mechanizmu przedsiębiorcy zawsze inwestują w rozmiarach odpowiadających nagromadzonym oszczędnościom. Można inaczej powiedzieć, że w modelu neoklasycznym oszczędności automatycznie prze-kształcają się w inwestycje. Dlatego oszczędzanie traktowano w teorii neoklasycznej jako zjawisko bardzo pozytywne, sprzyjające wzrostowi produkcji. Jest to teoria zgodna z prawem rynków Saya.

Drugą ważną częścią składową neoklasycznej teorii równowagi ogólnej jest teoria rynku pracy. Wychodzi ona z funkcjonalnych zależności między poziomem płacy re-alnej a liczbą zatrudnionych pracowników (rysunek 8.5).

Gdy płaca realna rośnie, zmniejsza się popyt na pracę ze strony przedsiębiorców. Zatrudnienie dodatkowych pracowników staje się dla przedsiębiorcy nieopłacalne. Gdy płaca realna spada, wówczas rośnie popyt na pracę ze strony przedsiębiorców, ponieważ zatrudnienie dodatkowych pracowników staje się dla nich opłacalne. Ten związek między płacą realną a popytem na pracę uzasadniony jest teorią krańcowej produk-cyjności pracy.