Category Finanse

Pod koniec XIX w. w rozwoju akcyjnej formy własności rozpoczął się proces fuzji kapitałów samodzielnych przedsiębiorstw, tj. koncentracja produkcji całych gałęzi w jednym wielkim towarzystwie akcyjnym, pozostającym pod jednolitym kierownictwem. Duże spółki podporządkowywały sobie przedsiębiorstwa mniejsze i rozszerzały w ten sposób pole swojej działalności oraz zmniejszały koszty konkurencji. Wzrost przez nabywanie innych przedsiębiorstw pozostał

W ekonomii keynesowskiej, w której zakłada się niepełne wykorzystanie istniejących zdolności produkcyjnych, wydatki inwestycyjne są powiązane ze wzrostem dochodu narodowego za pośrednictwem mnożnika inwestycyjnego. Oznacza to, że wzrost in-westycji spowoduje zwielokrotniony przyrost dochodu narodowego, zaś zmniejszenie inwestycji spowoduje jego spadek. Mnożnik może więc działać zarówno w górę, gdy inwestycje rosną, jak i w dół, gdy inwestycje spadają.

Powstaje pytanie, co wywołuje tego rodzaju efekty? Inwestycje tworzą popyt na dobra kapitałowe.

Rozbudowa i modernizacja przedsiębiorstwa trwa dłuższy okres i wymaga z reguły znacznie większych kapitałów niż te, jakimi rozporządza. Najpierw trzeba zainwestować kapitały i dopiero po uzyskaniu efektów produkcyjnych można spłacić zaciągnięty kredyt wraz z należnym procentem. Przedsiębiorstwo musi zatem zaciągać różne kredyty: krótko-, średnio- i długoterminowe, płacąc z tego tytułu różne stopy procentowe. Odmowa banku w udzieleniu kredytu może

Motyw zysku odgrywał decydującą rolę we wczesnym okresie rozwoju gospodarki kapitalistycznej i nadal odgrywa taką rolę w małych i średnich prywatnych firmach. Nie jest on natomiast czynnikiem jedynym i decydującym w wielkich spółkach akcyjnych. Motyw zysku może być osłabiony w wyniku odmiennych interesów dyrekcji spółki i akcjonariuszy. Jeszcze mniejszą rolę może on odgrywać w przedsiębiorstwach pu-blicznych (państwowych, spółdzielczych, samorządowych

DNCW – jest mniejszy od PNN o wielkość podatków pośrednich Tp. Suma po-datków pośrednich stanowi korektę w stosunku do produktu narodowego netto wyra-żonego w cenach rynkowych. Podatki pośrednie nie są bowiem częścią składową do-chodu narodowego według cen czynników wytwórczych. Do dochodów czynników wy-twórczych zalicza się:

ODL – jest tą częścią DNCW, która pozostaje po potrąceniu nie rozdzielonych zy-sków przeznaczonych na rozwój

W przypadku gdy skłonność do oszczędzania jest mniejsza od skłonności do in-westowania, występuje oodmienne zjawisko: Os < I. Wówczas nagromadzone oszczędności są niewystarczające do sfinansowania wszystkich zamierzonych inwestycji. Spo- ieczeństwo stosunkowo mało oszczędza, czyli więcej wydaje na konsumpcję. To zachęca przedsiębiorców do zwiększania produkcji i tym samym zwiększania inwestycji. W ten sposób zostaje uruchomiona spirala ekspansji, która rozwija się tak długo, jak długo przedsiębiorcy są skłonni kontynuować swoją działalność inwestycyjną.

System finansowy tworzy wprawdzie rynek kapitałowy, którego zadaniem jest harmonizowanie decyzji oszczędzających z decyzjami inwestujących, ale rzadko udaje się osiągnąć idelną zgodność. Przypuśćmy, że posiadacze dochodów zamierzają oszczędzać 10 mld doi. rocznie. Z tego nie wynika, że również przedsiębiorcy będą planować swoje wydatki inwestycyjne na poziomie 10 mld doi. Pewna zbieżność decyzji może istnieć jedynie w wielkich korporacjach, w których

Istnieje dość powszechna opinia wśród ekonomistów, że najbardziej szkodliwą formą rynku oligopolistycznego są kartele . Kartel jest najczęściej tajną zmową lub porozumieniem między niezależnymi producentami, zmierzającymi do ograniczenia lub całkowitego wyeliminowania konkurencji między nimi. Porozumienie może dotyczyć wielkości

Rynek oligopolistyczny charakteryzuje się tym, że działa na nim kilku silnych monopolistów, którzy opanowali lynek zbytu, np. w produkcji samochodów, sprzętu elektronicznego, produkcji stali, papierosów. Wejście na ten rynek i nawiązanie sku-tecznej konkurencji wymaga dużych kapitałów.

Na rynku oligopolistycznym jeden z największych producentów i o najniż-szych kosztach wytwarzania może objąć tzw. przywództwo cenowe. Inni oligopo- liści starają się dopasować do cen ustalonych przez lidera w celu utrzymania swoich udziałów w sprzedaży.

Istnienie zysku nadzwyczajnego ponad zysk normalny będzie zachęcało przedsię-biorców do napływu kapitału i do zwiększenia podaży produkcji. W warunkach dosko-nałej konkurencji, nie ma żadnych przeszkód i ograniczeń w swobodnym przepływie ka-pitału z gałęzi do gałęzi w dążeniu do osiągnięcia jak największego zysku. Istnieje ła-twość wejścia na rynek, jak i wycofania swoich kapitałów z produkcji. Rosnący napływ kapitału w dążeniu do jak największego zysku

Ten punkt wyznacza optymalne rozmiary produkcji w przedsiębiorstwie, czy li Nazywany on jest optimum ekonomicznym. Różnica między optimum tech- nicznymlTÓptimum ekonomicznym polega na tym, że w pierwszym przypadku następu je minimalizacja przeciętnych kosztów wytwarzania, w drugim zaś – maksymalizacja zysku całkowitego. Jak wynika z rysunku 5.10, dalsze zwiększanie roz-miarów produkcji, po/a w_\ /.nac/onc optimum ekonomiczne, przyniosłoby

Całkowite koszty społeczne istnienia monopoli są w rzeczywistości znacznie większe niż wskazane wyższe ceny i niższa produkcja. Monopole bowiem wydatkują znaczne sumy pieniędzy na niedopuszczenie innych konkurencyjnych firm na rynek, a środki te mogłyby być wykorzystane z większym pożytkiem społecznym. Znaczne sumy wydatkowane są także na funkcjonowanie instytucji związanych z walką przeciwko bezprawnym praktykom monopolistycznym. Monopolistyczna polityka cen kształtuje także społecznie niepożądane proporcje podziału dochodów ludności na korzyść jej

Decyzja inwestycyjna zostanie podjęta, gdy przewidywana krańcowa efektywność kapitału będzie wyższa od tynkowej stopy procentowej...